Dag lieve schat,
Ondertussen zijn we bijna augustus 219, maar mama vond het laatste jaar weinig tijd om jouw weblog bij te houden. Bij deze probeer ik toch nog terug te blikken naar het voorbije jaar.
Mijn laatste post ging over het zomerverlof 2018. Het was een leuke vakantie, maar de momenten dat mama en papa moesten werken waren voor jou minder vanzelfsprekend. Je vond niet echt jouw plaatsje in de opvang (eerst bij de (onthaal-)mama van een klasgenootje en daarna in Tanneke Tielt). Je praatte er niet; speelde niet en wachtte gewoon tot mama je kwam halen. Dit brak echt mijn mama-hartje. ’s Nachts huilde je ook echt, omdat je niet naar de opvang wou en bij mama en papa wou blijven. Jouw geslotenheid en verlegenheid zorgden ervoor dat mama contact opnam met een kinderpsychologe om na te vragen hoe we jou hierbij konden helpen. We wilden graag dat je jezelf in een onbekende omgeving ook wat veiliger kon voelen. We hoopten je te kunnen helpen bij het doorbreken van jouw verlegenheid, want dit was in de zomervakantie van 2018 vaak iets waarmee je worstelde.
Maar het was zeker niet allemaal tristesse hoor.
Hierbij graag nog enkele leuke foto’s van de maand augustus 2018:
– Even afkoelen in de regen na een warme zomerdag.
– Een fietshelm gekregen van Jasien (het dochtertje van Klaas, een vriend van papa) en met de fietshelm willen gaan slapen, omdat je hem zo mooi vindt!
– Nog eens naar de Brielmeersen met Briek en een namiddagje gaan spelen bij juf Charlotte.
– Een namiddagje met Lynntje spelen tijdens een playdate.
– Even schilderen samen met mama.
Ondertussen zit je hier naast mij even te rusten in de zetel en zeg je:
“Mama, dit is wel al lang geleden hé!”
Héhé, meidje, het is waar, maar hopelijk blik je later altijd met een warm hart terug naar jouw kindertijd.
Dikke knuffel,
jouw mama
ons liefde 