Dag lieve schat,

30 april 2018 moest je jammer genoeg geopereerd worden! 😦

De voorbije 3 jaar sliep jij niet door.  Elke nacht werd je wakker en kwam je tussenin mama en papa te liggen.  Vermoedelijk kwam dit door het feit dat je heel grote amandelen had.  Door deze grote amandelen snurkte je enorm en besloot mama eens met jou naar de neus-keel-oorarts te gaan.  Deze besliste dat jouw amandelen en poliepen moesten verwijderd worden.  De specialist vertelde ook dat jouw gehoor minder was door een verstopte buis van Eustachius waardoor je ook buisjes in de oren moest krijgen.  Op 30 april werd de operatie gepland en mama was op voorhand zo nerveus.  Ik heb veel liever als ikzelf iets voor heb… Mama bleef bij jou tot je sliep in de operatiezaal en op recovery stond mama ook direct terug aan jouw zijde.  Alles was volgens de specialist goed verlopen, maar toch bleek na de operatie (na twee dagen) dat antibiotica moest worden opgestart (omwille van koorts ondanks het krijgen van pijnstilling).  Ondertussen zijn we twee dagen verder na de dag van de operatie en mama hoopt dat je vlug helemaal herstelt!  Hoe je omgaat met de pijn is echter bewonderswaardig.  De dag van de operatie at je al een banaan en de voorbije twee dagen ben je eigenlijk echt ontzettend flink!  Huilen doe je eigenlijk alleen als de pijnstilling is uitgewerkt of je iets eet dat toch wel pijn doet.  Mama heeft waarschijnlijk al 100 keer gezegd ‘dikke duim’.  Echt waar meisje, je bent een kranig dametje!  Deze week moet mama gelukkig enkel op donderdag werken, maar dan komt oma oppassen.  Hopelijk ben je vlug helemaal beter, zodat je mogelijks zondag naar het schoolfeest en maandag terug naar de klas kan gaan.

Nu hoop ik vooral uit de grond van mijn hartje dat deze operatie het gewenste effect heeft en je ’s nachts beter kan slapen.  Dit zou fijn zijn voor mama en papa en is vooral belangrijk voor jezelf, want de voorbije weken zei je frequent dat je moe was.

Lindeke, ik hoop dat je verder nog heel lang gespaard mag blijven van de ‘prikkedokters’.

Knuffel,
jouw mama

PS: nog enkele foto’s:

Twee foto’s van in het ziekenhuis:

Twee foto’s die werden genomen thuis (toen we thuis kwamen uit het ziekenhuis):

PS: het ontwaken na de narcose was helemaal niet leuk!  Toen huilde je enorm. Je viel huilend in slaap in de armen van mama, maar toen je opnieuw wakker werd was je terug rustig.