Dag lieve schat,

Papa en mama genieten zo van jouw gezelschap dat we sinds jouw geboorte eigenlijk nooit meer zijn weg geweest met zijn tweetjes.  Het is gewoon veel leuker met drie.  Je bent dan ook tot voor vorige week nog nooit uit gaan logeren.

Op 29 juli 2016 stond mama op met ontzettende lage rugpijn.  Die pijn was zo hevig dat mama en papa op 30 juli 2016 naar de spoedafdeling van het Sint Andriesziekenhuis gingen.  Mama wou echt dat de pijn door de specialist kon weggetoverd worden.  Het eerste wat ik wel zei tegen de verpleger was dat ik niet in het ziekenhuis wenste te blijven, want dat ik voor jou wilde zorgen thuis.  Ik kon mijn meisje toch niet in de steek laten!?

De pijn was op maandag 1 augustus 2016 echter nog steeds in deze mate aanwezig dat mama wel diende gehospitaliseerd te worden.  Er werden plannen gemaakt dat oma thuis zou komen logeren, zodat papa je ’s nachts kon horen als je zou huilen, maar oma toch voor jou kon zorgen indien nodig (gezien papa altijd om 4 uur moet opstaan voor het werk).  Oma haar oortjes zijn niet goed en mama wil absoluut niet dat je ’s nachts alleen ongelukkig zou zijn in jouw bedje.  Mama was wel enorm ongerust, want het is normaal altijd mama die jou te slapen legt (meestal met een filmpje of een beetje rustige muziek).  Wat was ik dan ook trots toen oma op dinsdag vertelde dat je heel flink was gaan slapen.  Dikke duim, meisje, dikke duim!  Mama was zo trots op je!

Op vrijdag mocht mama terug naar huis, maar de lage rugpijn was nog steeds heel hevig.  Er werd dan ook besloten dat je voor één keer bij oma ging logeren.  Papa en mama gingen alleen naar huis, terwijl oma jouw spulletjes verzamelde voor een logeerpartijtje.  Wat deed dit raar om met zijn twee thuis te zijn.  We misten je!  Jij deed het echter heel goed bij oma!  Oma vertelde op zaterdag dat je heel flink had geslapen in het logeerbedje.  Papa en mama waren wel blij om je op zaterdag terug te kunnen knuffelen.

Ondertussen zijn we 11 augustus 2016 en is oma regelmatig moeten komen helpen om voor jou te zorgen, omdat mama nog steeds heel veel pijn heeft.  Mama is ondertussen al naar een paar dokters geweest en hoopt heel vlug terug beter te zijn, zodat we terug met ons gezinnetje kunnen genieten zonder pijn en ellende.  Het ziek-zijn is nu echt wel genoeg geweest, maar dat moet ik jou niet vertellen hé!

Gisteren ben je ook – na ongeveer 2 maanden afwezigheid – terug naar de crèche geweest.  Ook hier was je direct terug jou vrolijke zelve.  Wat is het toch ongelooflijk hoe vlug jij je weet aan te passen aan veranderingen.  Weet dat mama dit niet vanzelfsprekend vindt, maar wel heel blij is te weten dat jij lachend door het leven wandelt.

Wandelt… vanaf vandaag mag mama dat eigenlijk wel zeggen, want vandaag (11 augustus 2016) heb je jouw eerste drie stapjes alleen gezet.  Nog heel voorzichtig, maar ‘you did it, girl’.

Meiske, meiske, mama houdt zoveel van je!  Alleen al om zelfstandig voor jou te kunnen zorgen, zou mama zo graag hebben dat ze terug helemaal de oude is.

Dikke kus,
jouw mamsie