Lieve schat,

Je moet het heel leuk hebben gevonden in mama’s buik.  Pas toen mama 41 weken zwanger was, vond jij het tijd om de wereld te verkennen.

Op vrijdag 17 april 2015 had mama een afspraak in het Sint-Andriesziekenhuis te Tielt voor een monitoring.  Op dat moment zag het ernaar uit dat je nog geen zin had om geboren te worden en het vermoeden werd geuit dat de gynaecoloog de start van de geboorte een duwtje in de rug zou moeten geven.

De laatste monitoring in het ziekenhuis te Tielt was voor mama wel heel even een emotioneel gebeuren.  Dokter Devolder kwam namelijk even bij mama langs en uitte een bezorgdheid over de naderende bevalling.  De dokter had namelijk schrik voor bloedingen bij mama en deze zouden ervoor kunnen zorgen dat mama na de bevalling met de ambulance naar het ziekenhuis te Gent zou moeten worden gebracht.  Dokter Devolder stelde dan ook voor dat mama niet zou bevallen in het ziekenhuis te Tielt, maar wel in het Universitair Ziekenhuis Gent.  Eerst was mama een beetje overdonderd door dit nieuws, maar na een telefoontje met papa vonden we het inderdaad beter om geen risico’s te nemen.

Op vrijdagavond 17 april 2015 vertrokken papa en mama nog naar Gent voor een kennismakingsgesprek met de kraamafdeling van het Universitair Ziekenhuis.  We werden daar heel goed ontvangen en dit stelde ons gerust.  Na een extra monitoring en een korte consultatie met de gynaecologe gingen mama en papa om 21.00 terug naar huis.  De afspraak werd gemaakt dat papa en mama zondagavond naar het ziekenhuis zouden terugkeren voor een inleiding.  Mama had wel al voorweeën en één centimeter ontsluiting bij het verlaten van het ziekenhuis, maar jouw geboorte leek nog niet direct nabij.

Terug in Tielt gingen mama en papa nog een pitta gaan eten en mama had het gevoel dat de voorweeën toch steeds sterker werden.  Omdat papa door zijn werk al wakker was van 4.00 zei mama dat hij het best nog even in bed kon kruipen.  Mama zelf ging even een badje nemen om te ontspannen en toen werden de weeën echt sterk, waarna mama om 3.00 naar het ziekenhuis belde en men het advies gaven om terug te keren naar het verloskwartier.  Mama heeft papa toen wakker gemaakt.  Papa stak de paarden buiten en toen zijn we vlug terug vertrokken naar Gent. Papa had wel een beetje schrik dat je zou geboren worden in de auto (knipoog), want de weeën kwamen toen al om de vier minuten.

Om 4.00 zijn papa en mama aangekomen in het Universitair Ziekenhuis Gent.  De vroedvrouw kon al vlug zien dat de bevalling nu toch effectief was begonnen.  Na een onderzoek kon worden vastgesteld dat mama al 4 centimeter ontsluiting had.  Zo spannend, jouw geboorte kwam nu echt wel dichtbij.

Om 5.30 had mama 7 centimeter ontsluiting en toen kwam de anesthesist langs voor een epidurale verdoving.  Eens de pijn helemaal weg was, was het echt uitkijken naar jouw komst!  Nu kon de tijd niet vlug genoeg gaan…

Om 9.30 – 9.45 mocht mama beginnen persen en na ongeveer een half uurtje persen ben je geboren!  Je was daar plots heel vlug, want de gynaecoloog had je nog niet direct verwacht en was nog even een keizersnede gaan doen.  Je bent dan ook geboren in het bijzijn van een assistente.  Voor de assistente was jouw geboorte ook een bijzondere ervaring, want het was haar eerste bevalling zonder begeleiding.

Even was er wel paniek, want je had kaka gedaan in mama’s buik.  Daardoor moest je kort geaspireerd worden.  Papa vond dit echt niet fijn en hoewel hij echt een sterke papa was geweest tijdens de bevalling, viel papa bijna flauw.  Bijna… net niet helemaal (knipoog).

Mama heeft de bevalling echt niet als akelig ervaren (hoewel ik hier wel bang voor was op voorhand).  Integendeel, een uurtje na de bevalling stond mama al alleen te douchen.

En toen… wat een zalig gevoel… Jij voor het eerste keer op mijn buik!  Ik was op slag verliefd op je! En papa’s blik sprak boekdelen.  Jouw papa is niet de man van de duizend woorden, maar in zijn ogen las ik de liefde die hij voelde voor jou en voor mij.  Ons gezinnetje voelde compleet en dit gevoel was allesomvattend!

Welkom meisje! Wat zien we je graag!  Wat ben je welkom!  Wat zijn we blij dat je er eindelijk bent!

Knuffel,
jouw mama

Enkele foto’s van jouw eerste levensdag: