Dag schatteke,

Een tijdje terug vertelde mama dat je op jouw tandje bent gevallen en we een gaatje moesten laten dichtmaken in het ziekenhuis.  Jammer genoeg kon de dokter jouw tandje niet meer herstellen en moest dit tandje dan ook verwijderd worden!  Maar wat ben je flink geweest!  Je kreeg van de dokter een grote knuffelaap om vast te houden en mama hield ondertussen op haar beurt jouw beentjes vast.  Je kreeg lachgas en dit hielp duidelijk voorkomen dat de ingreep pijn deed.  Je moest helemaal niet wenen en deed flink jouw mondje open.  De tandarts zei zelfs een paar keer dat je jouw mondje een beetje minder mocht open doen.  Toen de ingreep gedaan was, nam de dokter jou op de arm en bracht zij ons terug naar papa die ondertussen in het ziekenhuis op ons aan het wachten was.  Papa werd nogal wit, toen hij hoorde dat jouw tandje moest getrokken worden.  Jij stelde papa echter gerust: papa, tandje weg, pijn weg!  Wat ben je toch een ongelooflijk moedige meid…

Gelukkig was het maar een melktandje!

Dikke knuffel,
jouw mams (die zelf eigenlijk wel bang is van de tandarts)