Dag lieve schat,

dinsdagnacht 27 september 2016 krijste je de ganse nacht van de pijn.  Mama voelde zich zo machteloos.

Er werd dan ook een afspraak gemaakt bij de pediater voor woensdag 28 september 2016.  Die dag werden er terug een aantal onderzoeken opgevolgd: sonderen, bloed prikken, keelwisser nemen, stoelgang controleren,… Er was even ongerustheid of je niet terug een urinaire infectie had.  Omdat je er echt zo ziekjes uitzag en je ook niet wou eten, werd beslist dat je sowieso terug werd opgenomen in het ziekenhuis.

Woensdag 28 september 2016 weende je – net als dinsdagnacht – de ganse dag en nacht.  Met niets kon ik je troosten.  Enkel in de armen van de papa vond je even rust (mama is dan ook de kwade die je bij al die pijnlijke onderzoeken bijstaat).

Op donderdag 29 september 2016 werd duidelijk wat er aan de hand was: stomatitis of zweertjes in jouw mond. Tuurlijk had je pijn… Tuurlijk wou je niet eten…  Er werd de afspraak gemaakt met de pediater van dienst dat je terug naar huis toe mocht als je terug zelf iets wou eten of drinken.  Zolang dit niet het geval was, kreeg je een infuus (zodat je niet zou uitdrogen).

Wat een geluk: donderdagavond dronk je al 170 ml melk en op vrijdagochtend dronk je jouw flesje bijna leeg.  We moesten dan ook maar twee nachten in het ziekenhuis blijven en mochten vrijdag 30 september 2016 al opnieuw naar huis.

De komende dagen zal je wel nog lekker worden verwend en als je niet wil eten, dan hoeft dit nog even niet.  We zijn al blij dat je terug melk wil drinken en precies al minder pijn hebt.  Het was ook wel een opluchting dat je deze keer geen urinaire infectie had, want dan zou een operatie zich hebben opgedrongen.

Meisje toch… Stomme zweertjes in jouw mondje!

Kusje,
jouw mama